De Vogezen hebben vele troeven voor wie een actieve vakantie zoekt. Skiën in de winter, wandelen of watersporten in de zomer, het kan allemaal! Ook aan de motorrijder hebben de Vogezen veel te bieden! RoadMasters ging met veel plezier op 3-daagse.
Op slechts 420 km van Brussel komt u aan de poort van het paradijs op aarde de Vogezen: Saint-Dié-Des-Vosges. Vanaf Saint-Dié is het slechts enkele kilometers rijden om u en uw motorfiets te overladen met bochtige wegen en een glimlach van linkeroor helemaal tot je rechteroor.
Dag 1 – heenrit
Om de dingen snel vooruit te gaan, eerst wat snelweg tot Luxemburg. De Ardennenrit staat gepland voor een andere datum dus hoeven we hier niet teveel tijd aan te besteden. Snel de tank vullen aan een goedkoop tankstation in Luxemburg, de beentjes strekken en een kleine hap. GPS instellen en klaar is kees.
Recht naar het zuiden via Metz & Nancy richting Remiremont waar de B&B wacht. Een rit zonder al te veel poespas, de echte rit komt pas morgen. Toch is het landschap de moeite waard. Heuveltjes die zelfs Erika zouden doen blozen en natuur en akkers zover het oog kan zien. Ook de stadscentra komen hier en daar aan bod wat een inkijk geeft in het echte Franse leven. Het zijn chauffeurs die een andere rijstijl hebben dan deze die wij gewoon zijn is nog het minste wat men kan zeggen. Begrip en ruimte voor motorfietsers is er echter ook.
Een culturele stop in Arracourt om wat bij te leren over de tankveldslag van 19 september 1944 en wat foto’s te nemen van een lokaal monument, vlug weer verder richting het zuiden. Het weer was ideaal en het pitoreske Saint-Maurice-Sur-Mortagne liet aan de verbeelding over dus nog een kleine stop. Wat verderop waren er uitstekende foto locaties en ook dit konden we niet laten schieten.
Rond 18u30 aangekomen in Remiremont, ideale timing dus om een stevige hap te eten én in te checken in de B&B. Even verfrissen, foto’s opladen, het thuisfront informeren en geniet van de rest en stilte van de regio.
Ter plaatse
Na een goede nachtrust gehad te hebben en een stevig ontbijt te hebben binnengewerkt, mijn spullen wat gepakt en vertrokken van Remiremont naar de rit. Natuurlijk de dag begonnen met wat binnenwegen door de streek en dan in de regio van Ventron begonnen aan de uitgestippelde rit.
De zon was van de partij en de goesting was er. Van Ventron naar Corrimont om vervolgens via La Bresse naar het Lac de Kurth-Wildenstein gereden. Eventjes een geparkeerd en genoten van de natuur. Samen met een V-strom de beklimming gemaakt naar de skipistes van Markstein waar een uitmuntend zicht over de regio je opwacht. Een van de vele fotomomenten van de dag! Vanuit Markstein de D430 gevolgd richting het noorden tot deze aansluit bij de D417 om deze laatste dan te volgen tot net voor Munster. Na de opwarming van de D417 werd het tijd voor een opeenvolging van haarspeldbochten tijdens de beklimming van de Hohrodberg om verder door te rijden naar de Lac Blanc en bijhorende skipistes.
Vervolgens Via Sainte-Marie-aux-Mines en Lièpvre naar Châtenois even in de regio van ‘bas-Rhin’ te rijden. Langs de Château du Haut-Koenigsbourg terug naar het zuiden. Even een pauze nemen in Hunawhir om het lunchpakket smakelijk te verorberen en de beentjes wat te strekken. Van hieruit verder naar het zuiden naar Colmar om wat te tanken en dan terug naar de skipistes van Markstein te rijden. Langs de Grand Ballon de weg verder naar het zuiden volgen om verder af te zakken richting Ballon d’Alsace en zo terug naar Ventron.
Na een rit van meer dan 300 km met adembenemende uitzichten, schitterende wegen en een natuurlijke pracht om stil van te worden werd het tijd om terug naar het hotel te rijden. De laatste kilometers begon de klok wat parten te spelen en de maag had ook aandacht nodig. Terug dus naar Remiremont om een hapje te eten en dan richting hotel om de foto’s nogmaals te bekijken en vervolgens uitgeput maar zeer tevreden onder de wol te kruipen.
Moeten we al naar huis?
De laatste dag nog snel even naar Gerardmer om daar even rond het Lac de Gérardmer te rijden en dan richting de laatste stop: De Amerikaanse begraafplaats van Epinal. Een must-see als je in de buurt bent én geïnteresseerd bent in WWII. Kom je op een rustige dag dan maak je nog kans om een persoonlijke rondleiding te krijgen van een van de lokale medewerkers. Ikzelf had het geluk om op de laatste werkdag van de beheerder te komen en werd meteen uitgenodigd om mee te vieren met hapjes & kidibul inclusief. (We hadden nog een hele rit voor de boeg dus geen alcohol).
Dit had de planning behoorlijk wat in de war gegooid maar het was heerlijk om ‘war-stories’ te horen van Amerikaanse kant en les geschiedenis er bovenop. Na mezelf te excuseren terug op de moto en dan maar met via de grote autosnelweg richting luxemburg om een laatste maal te (goedkoop) te tanken. Vervolgens huiswaarts!
